Istnieje kilka sposobów klasyfikacji biomasy, a tutaj przedstawiamy jedną z nich, opartą na stanie skupienia.

Biomasa o stałym stanie skupienia – jest to najczęściej występująca forma biopaliwa wykorzystywana do produkcji ciepła oraz energii elektrycznej w procesach bezpośredniego spalania, zgazowania i pirolizy. Zalicza się do niej drewno z drzew, które może być użyte jako drewno opałowe lub trafić do dalszej obróbki, np. w fabryce papieru lub mebli. Najczęściej wykorzystywanymi formami obróbki pozostałości przemysłowej jest brykiet (słoma oraz odpady drzewne, takie jak ścinki, trociny, wióry oraz zrębki), pellet drzewny (który powstaje podczas prac w tartaku oraz innych prac związanych z obróbką drzewną) oraz resztki z rolnictwa.

Biomasa o ciekłym stanie skupienia – biopaliwa ciekłe wykorzystywane są głównie w transporcie. Zalicza się do nich przede wszystkim oleje roślinne, bioolej produkowany przy użyciu procesu szybkiej pirolizy, biodiesel oraz alkohole. Zdecydowanie największą rolę odgrywa w tej kategorii biodiesel, czyli paliwo powstające z roślin oleistych (np. rzepak czy słonecznik) oraz alkohole wytwarzane z roślin o dużej zawartości cukrów (np. burak cukrowy, trzcina cukrowa, owoce, zboża). Coraz częściej wykorzystywane są również biokomponenty.

Biomasa o gazowym stanie skupienia – biogaz najczęściej służący do produkcji ciepła i energii elektrycznej. Powstaje on w procesie fermentacji beztlenowej odpadów pochodzenia organicznego, bowiem biomasa, która nie nadaje się do brykietowania staje się odpadem. Zaliczyć do niej można chociażby ścieki cukrownicze, odpady komunalne, odchody zwierzęce, czy odpady przemysłu rolno – spożywczego. Zostają one poddane fermentacji i w ten sposób uzyskiwany jest biogaz, który składa się głównie z metanu oraz dwutlenku węgla. Następnie poddaje się go procesowi spalania, a uzyskana w ten sposób energia wykorzystywana jest do ogrzewania lub zasilania generatorów prądu.